زندگینامه صدام حسین دیکتاتور سابق عراق

صدام ، همزاد فقر و خشونت :

صدام حسين در آوريل ۱۹۳۷ در يک روستای فقير به نام عوجه به دنيا آمد. در خانواده ای که گفته می شود خشونت بدوی و عربي در آن حرف آخر را می زد و تعصب قبيله ای تا اندرونی خانه ها نفوذ داشت.

پدر صدام پيش از به دنيا آمدن او کشته و يا به نحوی ناپديد شده بود. مادر به همسری مردی ديگر درآمد. سرنوشت صدام تا ده سالگی به دست ناپدری خشن و پدربزرگ نامهربانش افتاده بود. آنها فقط به زبان شلاق و کتک با او سخن می گفتند.

خانواده مادر نه تنها کمترين عطوفت و مهربانی را از صدام دريغ می داشت، بلکه او را برای کسب روزی هم زير فشار می گذاشت. ناپدری او را به زور دگنک به شبانی می فرستاد. پدربزرگ او را وا می داشت که در ايستگاه قطار تکريت، بر سر راه آهن بغداد به موصل، هندوانه بفروشد.

معلم صدام ميگويد : هر روز صدام را ميديدم که به بيابان ميرفت و تيغ و خار و خاشاک جمع ميکرد و با آنکه دستانش خون آلود ميشود اينکار را ادامه ميداد . وي مي افزايد : من ابتدا فکر ميکردم که وي اين ها را براي فروش جمع ميکند اما وقتي يکبار تعقيبش کردم به صحنه عجيبي برخوردم!

صدام تمام اين تيغ هائي را که جمع کرده بود به کنار جاده ميبرد و آنها را آتش ميزد و سپس يک ميله آهني در آتش ميگذاشت تا داغ شود . سپس هر الاغ ، گوسفند و حيواني که از آنجا عبور ميکرد را با اين ميله گداخته ميسوزاند و غش غش ميخنديد!

بالاخره صدام با عقده هايش بزرگ شد و حس کينه جويی و انتقام گيری در نهاد او شعله می کشيد. او در نهان به قهرمان قومش فکر می کرد : به سردار صلاح الدين که با فتوحات بيشمارش امت عرب را متحد کرد.

صدام را در ده سالگی از تکريت به بغداد فرستادند. به نزد دايی اش، "خيرالله طلفاح" يک افسر اخراجی که به خاطر گرايش های ناسيوناليستی افراطی از ارتش طرد شده بود. او را بايد پدر معنوی صدام دانست. او بود که مغز اين «بچه خيابان» را با افکار ناسيوناليستی شستشو داد. به او ياد داد که «نژاد عرب» از هر قوم و ملتی بالاتر است! و عرب بودن زشت نيست، دايی نزديک ترين راه را به سوی قدرت و سلطه جويی نشان داد: مبارزه سياسی.

* متن زندگینامه و بیوگرافی صدام حسین از ویکی پدیا...