درباره‌ی پدرخوانده باید گفت آن‌چه به این شاهکار کوپولا جذابیتی افزون از حد می‌دهد توجه شگفت‌انگیز او به جزییات است. چه در بازیگری، چه در فیلم‌نامه و چه در نورپردازی و طراحی صحنه‌ی بی‌نظیرش. فیلم‌نامه از نظر ایجاز یکی از نمونه‌های کم‌نظیر سینماست. برای نمونه سکانس مرگ و تشییع جنازه‌ی پدرخوانده و یا سکانس معروف تسویه حساب مایکل با رقبای پدر که از لحاظ بصری به تنهایی با یک فیلم برابری می‌کنند. پدرخوانده تجربه‌ای تکرارناپذیر در تاریخ سینماست که حاصل دست‌یابی به نوعی هماهنگی کامل و بی‌نظیر میان عناصر مختلف تولید است. این فیلم نمونه‌ی نادر یک اثر هنری‌ست که همه چیز آن کامل است؛ بدون آن‌که این کمال‌گرایی صورتی تصنعی و آزاردهنده به خود بگیرد. هیچ فیلمی را نمی‌توان یافت که از بستر جنایت، این همه زیبایی و لذت به مخاطب ارایه دهد.

کوپولا با قسمت دوم پدرخوانده نشان می‌دهد که ساخت پدرخوانده‌ی اول، اتفاقی نبوده است. قسمت دوم پدرخوانده نسبت به قسمت اول آن ساختاری کاملا مدرن‌تر دارد و به قول “سرجیو لئونه”ی فقید، کوپولا وقتی پدرخواند‌ه‌ی یک را می‌سازد قدری حواس‌پرت است اما با قسمت دوم است که او تسلط کاملش را به سینما نشان می‌دهد. در واقع با این فیلم بود که همان تعداد اندک افراد مردد هم کاملا قانع شدند که نابغه‌ی جدیدی ظهور کرده است. گرچه قسمت اول پدرخوانده پرفروش‌تر، مردمی‌تر و به طور کلی برای بیشتر سینمادوستان دوست‌داشتنی‌تر است، اما قسمت دوم نیز چنان که می‌بینیم در فهرست 100 فیلم برتر تاریخ سینما از دیدگاه رأی‌دهندگان سایت IMDb در رتبه سوم جای دارد.

در پدرخوانده: قسمت سوم، اپرای Cavalleria Rusticana که با صحنه‌های پایانی این فیلم درآمیخته، نمونه‌ای تکرارناپذیر از تجلی هنر فیلم و موسیقی است. شاید بتوان گفت “ال پاچینو”ی با تجربه‌ی پدرخوانده: قسمت سوم، بسیار با تجربه‌تر و حرفه‌ای‌تر از ال پاچینوی فیلم Serpico و قسمت‌های اول و دوم پدرخوانده، ایفای نقش کرده است. قسمت سوم پدرخوانده به نوعی نتیجه‌گیری و عاقبت تمام جریان‌های زیبایی است که در دو قسمت قبلی دیده‌ایم. هر سه قسمت پدرخوانده در نوع خود شاهکارهایی هستند تکرارناشدنی از اساتید سینما و در رأس آنان “فرانسیس فورد کوپولا”. سه‌گانه‌ی پدرخوانده در مجموع نامزد 29 اسکار شد و 9 اسکار را برد و نام و نشان مارلون براندو، ال پاچینو، جیمز کان، دیان کیتون، رابرت دنیرو، تالیا شایر، اندی گارسیا و… را برای همیشه در تاریخ سینما و اذهان تماشاگران ماندگار کرد.

پدرخوانده” (با نام اصلی The Godfather) فیلمی داستانی، جنایی محصول 1972 و برنده‌ی جایزه‌ی اسکار همان سال به کارگردانی فرانسیس فورد کوپولا (Francis Ford Coppola) و به تهیه‌کنندگی کمپانی “پارامونت پیکچرز” است که بر اساس رمان سال 1969 نوشته “ماریو پوزو” (Mario Puzo) به همین نام، ساخته شده است. فیلم‌نامه‌ی این اثر حاصل همکاری مشترک فرانسیس فورد کوپولا و ماریو پوزو است. ماجرای فیلم بین سال‌های 1945 تا 1955 اتفاق می‌افتد و داستان فیلم درباره‌ی خانواده‌ی مافیایی “کورلئونه” می‌باشد. در فیلم ستارگانی هم‌چون “مارلون براندو”، “ال پاچینو”، “رابرت دووال”، “دیان کیتن” و “جیمز کان” نقش‌آفرینی کرده‌اند.

این فیلم خیلی زود مورد توجه منتقدان و تماشاگران عام، نه تنها در ایالات متحده که در تمام نقاط جهان و از جمله ایران قرار گرفت. چندی نگذشت که محبوبیتی بی‌نظیر کسب کرد تا آن‌جا که اکنون مقام نخست را در فهرست 250 فیلم برتر سایت IMDb دارد. به دلیل استقبال فوق‌العاده‌ی تماشاگران از این فیلم، دو سال بعد از اکران آن یعنی در سال 1974، قسمت دیگری از این فیلم به نام “پدرخوانده: قسمت دوم” و در سال 1990 نیز قسمت سوم این فیلم با نام “پدرخوانده: قسمت سوم” ساخته شد.